حضرت امام خامنه ای مدظله العالی: فقه سیاسی در شیعه، سابقه‌اش از اولِ تدوین فقه است. یعنی حتّی قبل از آنکه فقه استدلالی در قرن سوم و چهارم تدوین بشود - در عهد روایات - فقه سیاسی در مجموعه‌ی فقه شیعه حضور روشن و واضحی دارد؛ که نمونه‌اش را شما در روایات می‌بینید. همین روایت «تحف‌العقول» که انواع معاملات را چهار قسم میکند، یک قسمش سیاسات است - امّاالسّیاسات - که خب، در آنجا مطالبی را بیان میکند. در این روایت و روایات فراوان دیگر، شاخصها ذکر میشود. این روایت معروف صفوان جمّال: «کلّ شی‌ء منک حسن جمیل الّا اکرائک الجمال من هذا الرّجل» و دیگر روایاتی که فراوان است، از این قبیل است. بعد که نوبت به عصر تدوین فقه استدلالی میرسد - دوران شیخ مفید و بعد از ایشان - باز انسان مشاهده میکند که فقه سیاسی در آنجا وجود دارد؛ در ابواب مختلف، آن چیزهائی که مربوط به احکام سیاست و اداره‌ی جامعه است، در اینها هست. بنابراین سابقه‌ی فقه سیاسی در شیعه، سابقه‌ی عریقی است؛ لیکن یک چیز جدید است و آن، نظام‌سازی بر اساس این فقه است؛ که این را امام بزرگوار ما انجام داد. قبل از ایشان کس دیگری از این ملتقطات فقهی در ابواب مختلف، یک نظام به وجود نیاورده بود. اولْ کسی که در مقام نظر و در مقام عمل - توأماً - یک نظام ایجاد کرد، امام بزرگوار ما بود؛ که مردم‌سالاری دینی را مطرح کرد، مسئله‌ی ولایت فقیه را مطرح کرد. بر اساس این مبنا، نظام اسلامی بر سر پا شد. این، اولین تجربه هم هست. چنین تجربه‌ای را ما در تاریخ نداریم؛ نه در دوران صفویه داریم، نه در دوره‌های دیگر. اگرچه در دوران صفویه کسانی مثل «محقق کرکی»ها وارد میدان بودند، اما از این نظام اسلامی و نظام فقهی در آنجا خبری نیست؛ حداکثر این است که قضاوت به عهده‌ی یک ملائی، آن هم در حد محقق کرکیِ با آن عظمت بوده است؛ ایشان میشود رئیس قضات، تا مثلاً قضات را معین کند؛ بیش از اینها نیست؛ نظام حکومت و نظام سیاسی جامعه بر مبنای فقه نیست. ایجاد نظام، کاری است که امام بزرگوار ما انجام داد. همان طوری که جناب آقای مهدوی در نطقشان اشاره کردند - که من اجمالاً اطلاع پیدا کردم - امام مسئله‌ی ولایت فقیه را در نجف استدلالی کردند و بحث کردند؛ بعد هم در مقام عمل، این را پیاده کردند و آوردند، شد یک نظام اسلامی.
✓ امام خامنه ای (روحی فداه) می فرمایند:
♦♦ لحظه را باید شناخت؛ ♦♦
فرض بفرمایید! کسانی که که در کوفه دلهایشان پر از ایمان به امام حسین(علیه السلام) بود، به اهل بیت(علیهم السلام) محبت هم داشتند، اما چند ماه دیرتر وارد میدان شدند...پیش خدا ماجورند؛
اما کاری که باید بکنند آن کاری نبود که آنها کردند
▬▬▬▐!!! لحظه را نشناختند... عاشورا را نشناختند! در آن زمان آن کار را انجام ندادند...▌▬▬▬ 88/10/29
اینجا هیئت است … هیئت انقلاب
عقل از حیرت وامانده است …
دو سوی معادلات با هم موازنه نمی شوند.
اینجا «عقل می گوید بمان و عشق می گوید
برو»
و هیئت وعده‌گاه عاشقی ماست …
عشق از سکون و رخوت و ماندن بیزار است.
اما
اینجا وقتی عشق به حرکت فرا می خواند و عقل، معادلاتش تغییر می کند …
اینجا شور و شعور با هم همراه می شود و عقل و عشق با هم، هم‌مسیر...
اینجا هیئت است … هیئت حسین (ع)
بدون تو عشق برای ما جز «عین» و«شین» و «قاف» نیست …
بدون تو «عین» و «شین» و «قاف» برای ما حروفی تهی از محتواست.
و ما با تو مفهوم عشق را فهمیدیم …
اینجا دانشگاه انسان سازی است
اینجا معجزه عشق وجود خستگان عاصی را مرهم است
اینجا میعاد‌گاه و محل میثاق برای امضای عهدنامه بندگی است
اینجا سرای توبه ماست
اینجا خانه استغفار گنه کاران است
اینجا محل ترکِ گناهِ انسانِ سر تا پا گناه است
اینجا محل «آه» و یافتن «راه» است
آنان که مسلم را تنها گذاشتند، آنان که نایب حسین را تنها گذاشتند …
حسین را هم تنها خواهند گذاشت.
و «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا»
و هر شب ما در هیئت داستان «ولی شناسی» است
ما قرار گذاشتیم …
هیئتمان هیئت انقلاب باشد و در هیئت انقلاب درس «ولی شناسی» بگیریم.
اینجا هیئت است … هیئت انقلاب