مصاحبه با حجت الاسلام پناهیان اهمیت هیئـت و جایـگاه مسجد کوچه پس کوچه های قدیمی شهر بهبهان را پشت سر گذاشتیم تا به خانه های محقر و ساده رسیدیم و ناباورانه شنیدیم که اینجاست«منزل پدر خانم حاج آقا» هیچ وقت با خود فکر نمی کردیم که اینگونه و اینجا با او دیدار کنیم. وقتی وارد شدیم خیلی صمیمی و گرم تحویلمان گرفت. و برخلاف چهره جدی و پرشوری که از او را در منبرها همراه با لپ تاپ دیده بودیم بسیار آرام و مهربانانه به حرفهایمان گوش می داد و مثل همیشه دقیق و بدیع سخن می گفت.و این صفحات بخشی از گفت و گوی سه ساعته با ایشان  پیرامون هیئت و هیئت داری است که تماماً نشان از پختگی نظرات و تجربه فراوانشان در این زمینه می باشد.   *با توجه به فعالیت های نسبتاً خوب مساجد اهواز در بُعد فرهنگی، بعضی ها می گویند دیگر چه نیازی به هیأت می باشد. نظر جنابعالی در این زمینه چیست؟ انصافاً مساجـد در اهـواز، مساجـد زنـده ای هستنـد و جایـگاه خودشون رو نسبت به مساجد در سایر شهرها بهتر پیدا کردند. و البته هیئت در کنار مساجد تعریف دقیق تری پیدا می کنند ؛ ما در کنار مساجد-البته اگر بتواند نقش خود را خوب ایفا کند- هنوز به جایگاهی تحت عنوان هیئت نیازمندیم. به این دلیل که هیئت محل ابراز شور و احساسات  است جای تعظیم شعائر الهی از نوع ولاء و اهل بیتی است، و جای ابراز محبت و مودت است به اهل بیت عصمت و طهارت؛ نه اینکه مسجد جای این گونه فعالیت ها نیست اما ظرف مسجد و دلایلی که عرض خواهم کرد، زیاد تناسب با این هدف ندارد واینکه در هیئت زودتر محقق خواهد شد. مثلاً محور فعالیت مسجد، عبادت است و اساساً مسجد عبادتگاه است. معرفت هم در مسجد جایگاه مهمی دارد که آن هم در خدمت رساندن به بندگان، به مقام الهی است خوب در خلال این عبادت و معرفت، محبت به اهل بیت عصمت و طهارت جایگاه خودش را پیدا خواهد کرد، منتهی با توجه به برخی ویژگی هایـی که یک عبـادت گاه پیدا می کنـد، مثل آرامـش، سکـوت، سکـوتی که بایـد برقـرار شـود تا فضـای انس با خدا ایجاد شود. همـان طـور که امام می فرمودنـد، مکتبـی که شور و هیاهو نداشته باشد، باقی نمی ماند، محل هیاهو، محل در سینه و سر زدن، محل فریاد زدن. این با طبیعت مسجد، زیاد همخوانی ندارد. البته قابل جمع است، حال پیشنهاد خودم را دربارۀ جمع کردن، این دو تا عرض خواهم کرد. جوانان پر شوری که شور و هیجانشان را هئیت ها تامین می کند، آن ها هم می خواهند، که در موقعیتی و فضایی به ابراز احساسات معنوی خود بپردازند، همـۀ ایـن ها را که در کنـار هـم قـرار می دهیم، ما واقعاً به دو فضا و جایگاه احتیاج داریم؛ یکی جایگاه مسجد و یکی جایگاه هئیت و جایگاه هیئت بیشتر به تعظیم شعار از نوع ولایی می پردازد، که اقتضای خاص خودش را دارد. پس من معتقدم هیئت از جهاتی تربیت کننده تر است و اون حرفی که حضرت امام فرمودن که جمهوری اسلامی به برکت سینه زنی ها و روضه ها حفظ شده است، واقعاً همین طور است مسجدی های ما روهم امام حسین(علیه السلام) نگه داشته. ما وقتی می رویم هیئت یعنی داریــم به ریشــه ی مسجـد آب می دهیم.     * یعنی دلیل اصلی اینکه به هیأت هویـت مستقلی بدهیم، تقویت و جهت دهی جنبه شور و احساس جوانان است. پس جایگاه معرفت در هیأت چه می شود؟ هیئت؛ یعنی اینکه معارف رو در دلِ پیازداغِ شور و احساس منتقل کنیم و این راه از دو جهت مفید است هم اون شور و احساس پایدارتر است و هم اون درکی که حاصل می شه بهتر خواهد بود. اتفاقاً اون کسی که آمده هیئت،  با انگیزه و اراده اومده  سخنرانی گوش بده و او بهتر مطالب رو می گیره نسبت به اون کسی که اومده نماز بخونه بعد حاج آقا دو کلمه(مثلاً بین دو نماز ) صحبت کنه در حالی که در هیئت سخنرانی متنه، عزاداری متنه، ولی در مسجد حاشیه است. مثلاً کنار نماز یه روضه ای خونده بشه، حاشیه است. ضمناً تمام مردم ظرفیت مطالعه رو ندارند همه ی جوان ها ظرفیت کار فکری را ندارند. اینها وقتی می آیند تو هیئت چون شما سخنرانی و عزاداری رو ترکیب می کنید و به خورد مخاطب می دهید یقینا ً اون چیزهایی که شنیدن در طبیعتشون، در روحشون در اندیششون قرار می گیره. ما خودمون خیلی از حرف هایی که رو منبر می زنیم امید نداریم که مردم، بیرون بگن، امید نداریم که همه ی مردم این ها را بگیرن و یادشون بمونه. حتی حس بکنن و عمل بکنن. ولی می دونیم در دراز مدت ذهنیت این ها را عوض می کند. من یک ساعت سخنرانی جذاب طراحی می کنم که بین این سخنرانی چند مرتبه مهدی فاطمه بگویم، خُب این شخصی که ازجلسه بیرون می رود  ، کلمه مهدی فاطمه به عنوان یک کلمه ی لطیف در ذهنش می ماند و ناخود آگاه احساس می کند که امام زمان فرد لطیفی باید باشد همان ما اثرمان را گذاشتیم. یعنی همان که باید منتقل شود منتقل شد.   *پس می بایست برای تحقق این هدف، هیأت به عنوان یک تشکل اسلامی توسط روحانی و کسی که تسلط نسبی به معارف اسلامی دارد اداره شود؟ هیئـت همـان طـوری که فرمودیـد دست روحانی باید باشد، ایشون می دونه چکار داره می کنه، ایشون می دونه حتی تو روضه هاش داره چکار می کنه؛ ما توی روضه هامون آدم ولایی تربیـت می کنیــم حتـی بیشتـر از سخنرانی یا همون توی سخنرانی هم داریم یه کاری می کنیم که زمینه روضه ایجاد بشه و یک کمی بی خود بشه، بی من بشه، بی انانیت بشه، بیاد تـوی فضـای روضـه، بیشتـر بتونـه استفاده بکنه، اونا بیشتر تدبیرهایی است که اداره کنندگان هیئـت بـرای جلا بخشیدن به هیئت انجام می دن و جزء ذاتیات هیئت هم هست.   به ادامه مطلب بروید...